Eigenlijk zou ik dit pas eind volgende maand moeten schrijven. Tijdens de laatste dagen van het jaar vliegen de terugkijk-berichten je altijd om de oren. Maar ik zit nu eenmaal NU op mijn schrijfstoel, dus ik schrijf maar gewoon wat van me af. Over wat het afgelopen jaar me bracht, dus.
Het jaar begon heerlijk, met het Health & Wellness summit in Nieuwegein. Daar hebben we met z’n allen een geweldig event neergezet met prachtige sprekers, boeiende onderwerpen en mooie gesprekken onderling. Het was fijn om het jaar zo in positiviteit te kunnen starten.
De maand erop, in maart, belandde ik in het ziekenhuis met een extreem laag Hb. Ik kreeg bloedtransfusies en spoedoperaties en mocht bijna twee weken later met veel pijnstillers het ziekenhuis weer verlaten. Ik kan wel zeggen dat dat een hele donkere periode was. Ik verzette me tegen het feit dat ik pijnstillers nodig had, maar toen ik eenmaal mijn rust vond vorderde mijn herstel eindelijk. Ondertussen was ik gestopt met Happy Juice. Niet omdat ik dat per se nodig vond, maar omdat ik de kracht niet had om het elke dag te maken. Voor mij was dit, achteraf gezien, een mooi moment om te ontdekken hoeveel Happy Juice me uiteindelijk heeft gebracht. Langzaam bouwde ik weer op met het drinken en de voordelen kwamen weer naar boven: ik sliep weer beter, had een langer lontje, kon weer meer hebben, had weer een betere stoelgang, menstrueerde weer lichter. Allemaal van die kleine dingen die normaal worden als je ze een tijdje voelt. Voor mij heel fijn om te voelen dat Happy Juice écht werkt voor mij.
Het voorjaar brak aan, de zon scheen weer meer en ik knapte op. Ondertussen probeerde ik mijn bedrijf weer wat op te pakken. Lastig vond ik dat, want ik had nog weinig energie na al die narcoses, pijnstillers, zakken bloed en ijzer. Gelukkig heb ik hele lieve vrouwen om me heen (één van de grote voordelen van onderdeel zijn van zo’n geweldig team; de community) die me er doorheen sleepten.
In juli vertrok ik samen met een aantal lieve collega’s (die ik inmiddels vriendinnen mag noemen) naar Las Vegas voor de conventie van Amare. Bloedjeheet was het er, zo’n 45 graden! Nou, dat is voor dit herfstmeisje wel even wennen hoor! Maar wat hebben we het geweldig gehad daar! Wat is Amare een geweldig bedrijf! De sfeer, de community, de gelijkgestemden bij elkaar, ik vond het fantastisch om mee te mogen maken!
In augustus begon ik met elke dag wandelen in het bos. Na ruim een jaar Happy Juice gedronken te hebben voelde ik eindelijk de ruimte in mijn hoofd om beter voor mezelf te gaan zorgen. Wat heeft dat me al veel gebracht, zeg! Inmiddels wandel ik bijna dagelijks. Soms een kort rondje, soms wat langer. Soms alleen, soms met één van mijn kinderen, soms met het hele gezin. De geur van het bos, de geluiden (ik wandel altijd zonder koptelefoon), de inspanning. Het geeft me een goed gevoel. Ik heb gelachen, genoten, gebaald en gehuild in het bos en ben zo blij dat ik mezelf die zelfzorg eindelijk gun!
In september was het alweer tijd voor onze incentivetrip die we hebben gewonnen door ons harde werk voor Amare: een cruise door Griekenland, Montenegro, Kroatië en Italie. Ik nam mijn zusje mee en samen hebben we een aantal geweldige dagen gehad. Helaas moesten mijn zus en ik onze reis vroegtijdig afbreken vanwege een tragische gebeurtenis waarover ik niet teveel kwijt wil. Het doet me nog steeds erg veel verdriet en nu ik dit zo typ zit ik weer met tranen in mijn ogen.
Vorige week kwam ik terug van een Worqation bij Daniëlle in Spanje. Samen met collega’s gingen we daar naartoe om ons volledig te focussen op onszelf en ons bedrijf. We hebben het geweldig gehad. We werden volledig in de watten gelegd door Daniëlle en kok Monique. Even een paar dagen alleen voor mezelf zorgen en dan ook nog eens nergens over na hoeven denken qua eten, drinken en activiteiten was echt heerlijk. Ik kan het iedereen aanraden! Ondertussen zijn we ook allemaal diep gegaan qua visies en doelen voor ons bedrijf. Win-win, kan ik je vertellen!
En nu zitten we alweer aan het einde van november. Nog een maandje, en dan gaat ook onze jongste dochter naar school. Dan is mijn fulltime thuisblijfmoederschap ten einde, want dan zitten opeens alle drie de kinderen op school. Een bijzonder moment waar ik erg naar uitkijk, maar waar ik ook vast even van moet slikken als het eenmaal zover is. Geen baby’s meer. Geen gezellige ochtendjes samen. Niet meer samen met Fien de dag starten in het bos en niet meer na de peuterspeelzaal met z’n tweetjes lunchen in de stad.
2024 was een heftig jaar met ontzettend veel verdriet, maar ook heel veel plezier. Met jankbuien, donkere dagen en momenten waarop ik het allemaal niet meer zag zitten. Met buikpijn van het lachen op de cruise, als laatste naar bed gaan na geweldig gezellige avonden in Spanje, een prachtige trip met mijn zus en mooie vakanties met mijn gezin. Met geweldige collega’s, met een team wat alles van me over nam toen ik het even niet meer wist, met toppers van vrouwen om me heen waarbij ik mezelf mag zijn, met hardwerkende mensen met een visie. Met blije klanten die zeggen dat ze weer lekker slapen, van angsten af zijn of een lichtere menstruatie hebben.
Op naar 2025. Ook al duurt het nog even, ik kijk er naar uit. Samen met alle lieve mensen om me heen.